همسفر

آيا مردم ما واقعا" صبورند يا حس بي تفاوتي نسبت به سرنوشت و محيط اطرافشان پيدا كرده اند ؟‌ اينكه از اول تا آخر بلوار ميرداماد را در دو ساعت طي كنيد ! يا 10 يا شايد 20 دقيقه پشت چراغ قرمز در آرزوي چراغ سبز باشيد و وقتي از ترافيك نابهنجار تهران به ستوه مي آييد و به راننده هاي اتومبيل هاي اطراف نگاه مي كنيد عده اي آدم خسته كه رنگ و رويشان از سفيدي به ماست شبيه شده را ملاحظه خواهيد كرد و اولين فكري كه در ذهن تداعي مي شود اين است آيا اين مردم همان مردم پر جنب و جوشي هستند كه دست از مطالبه حداقل حق شهرونديشان بر نمي داشتند ؟! آيا اين مديريت موفق شهري كه زبانزد رسانه هاست واقعا در عمل همان چيزي است كه از آن ياد مي شود ؟! آيا اين حق مردم پايتخت يك كشور بزرگ است كه از يك آسمان آبي و شهري منظم با ترافيكي روان برخوردار نباشند ؟ طرح زوج و فرد كردن پلاك خودروها تا چه حد موثر بوده ؟ ظاهرا" مشكل اين ترافيك خيلي پيچيده تر از اين است كه با اين طرح هاي آبكي حل شود !! كافيست كمي باران و برف ببارد تا تمام فرمولها و برنامه ها بهم بريزد و يك از بزرگترين پايتختهاي جهان به شهري آشوب زده و گره خورده در هم تبديل شود و واقعا" يافتن راه چاره براي اين معضل اين قدر دشوار است ؟ در اين صورت بايد به اميد روزي بود كه صبر ايوب و شايد اين حس بي تفاوتي پايان يابد ...

Labels: اجتماعی