همسفر

گاهي اوقات در يك آن سوژه هاي زيادي به ذهنم مي رسه ولي تا بخوام اونها رو يادداشت كنم همه اونها از يادم رفته و هرچي فكر مي كنم يكي از اونها رو هم به ياد نمي يارم ، اين زندگي ماشيني و گرفتاري هاي روزمره همه و از جمله من رو از اينكه كمي به خود فكر كنيم و وقتمان رو ميان خانواده و كار و دوستان و ... تقسيم كنيم دور كرده و تمام فكر و ذهن مردم در ايران شده كار و كار كار و اگر هم كه بيكار باشه بازم يك مشغله وجود داره و اون پيدا كردن همون كاره ، خلاصه اين يه لقمه نون شده ملكه ذهن همه و بعضي موقع فكر مي كنم كه اگر خدا اين شكم رو به انسان نمي داد بشر از تمام گرفتاريها و مكافات و معضلات رهايي پيدا مي كرد و اين سوال بي جواب وجود داره كه چرا خدا انسان را اينقدر محتاج آفريده است ؟

Labels: اجتماعی