همسفر

نمي دونم اسمش رو چي بايد گذاشت : شايد يه نوع خوي و خصلت باشه ، يك حس يا يك نيروي مخالف برخاسته از درون ، يك ساز مخالف در سمفوني اي ناهماهنگ كه با لحظات زندگي همه مان عجين شده ، اين حس ما رو به عكس العمل در برابر آنچه برخلاف عقيده و نظر شخصي مان است وا مي دارد و امروزه اعتراض به عنوان جزء لاينفكي از زندگي ما درآمده است . اوضاع اجتماعي از جمله مسائلي است كه حس اعتراض را در جامعه تقويت مي كند و اين حس سبب تغيير و تحول و دگرگوني در وضعيت مديريت و بهبود وضع مي شود البته به شرط آنكه گوش شنوايي هم براي شنيدن آن موجود باشد ،اين روحيه خستگي ناپذير باعث مي شه تا اگر هم بهبودي در وضعيت حاصل نشه اما حداقل روح زخم خورده ، آرامش خاطر گذرايي پيدا كند در هر صورت اين حس هست كه انسان را به واكنش در برابر آنچه بر خلاف ديد شخصي و در وهله بالاتر مخالف ديد اجتماع است وا مي دارد . امروزه وضعيت جامعه همچون بيماري سرطاني مي ماند كه انواع و اقسام دردها را باهم و يكجا دارد و با درد خود مي سازد ، از آلودگي هوا گرفته تا وضعيت ترافيكي و تاراج سرمايه هاي ملي و فلج شدن اقتصاد و مديريت هاي غلط همگي عاملي در برانگيخته شدن اين حس است بطوريكه نمي دانيم سخن از كجا آغاز كنيم و به چه موضوعي اعتراض كنيم كه اگر بند از اين حس پاره شود بايد تمام زمين و زمان را به پاي ميز محاكمه بكشانيم و يك نكته هم انكار ناپذير است كه براي اصلاح تمام آنچه سبب نابسامانيها و ناهنجاريهاست داشتن روح اتحاد و همبستگي از اولويت هاي اصلي است و خلاصه اينكه تا خودمان نخواهيم به قول معروف هميني است كه مي بيني /.

Labels: اجتماعی