همسفر

جوانان تا ازدواج نکرده اند فکر می کنند که اگر ازدواج کنند تمام مشکلاتشان حل می شود و تمام احساس افسردگی ، پریشانی ، تنهایی شان برطرف می شود البته شاید ازدواج در این راه موثر باشد اما باید بدانند این دلخوشیها هم زود می گذرد و وقتی تبدیل به عادت شد ، عادت زندگی کردن و اینکه زندگی روزمره باز هم طبق روال سابق اما به نوعی دیگر خواهد گذشت و هیچ چیزی هم قادر به برطرف کردن این تنهایی و افسردگی ها نیست برخورد ریشه ای برای برطرف کردن این مسائل به خود آدم برمی گرده و ازدواج یکی از عواملی است که دراین راه موثر است و من به شخصه به این نتیجه رسیده ام که زندگی کردن و تاهل تنها فرقش با زندگی قبلی یعنی زندگی با پدر و مادر و خانواده تغییر در نوع زندگی است آن هم تغییری که بار مسئولیت های بیشتری هم برای زن و هم مرد به دوش دارد در مرحله بعد با آمدن بچه این مسئولیت ها دو چندان خواهد شد آن موقع هست که حتی نمی توانی به خودت هم فکر کنی و اگر لقمه ای را برمی داری اول به همسر و بچه فکر می کنی ، تاهل در واقع دو جنبه دارد جنبه اول خوشبختی و جنبه دوم بدبختی است شاید خنده دار به نظر برسد اما تقابل این دو جنبه و چربیدن یکی بر دیگری زندگی را می سازد بهرحال باید سعی کرد که خوشبختی بر این همه بدبختی بچربد ، نمی دانم چرا این بحث را مطرح کردم اما متاسفانه اوضاع و احوال این طور ایجاب می کند ، احساس خفگی روحی گریبان مردمان مخصوصا " جوانها را گرفته ، اکثرا" مایوسند خسته از ادامه دادن این زندگی ، خسته از تلاشهای بی نتیجه تلاشهایی که فقط و صرفا" راهی برای دور شدن و فرار از خود است از اینکه نفهمیم چطور زندگی می گذرد و وقتی روزی گذشت خدا را شکر می کنیم که گذشت ما ایرانیها در واقع مفهوم زندگی را گم کرده ایم و شایستگی هایی را که می توانیم داشته باشیم ولی از آن محروم شده ایم را درک نمی کنیم و به روزهایی که می گذرد و شاید می آید یا برایمان می آورند دل خوشیم ما در امروز و اگر بهتر بگویم در دیروزها متوقف شده ایم .

√ خودم به علت اینکه به معنای واقعی درگیر دختربازی و این حرفها نبودم بعد از سربازی همیشه دنبال پیدا کردن یه دختر خوب برای ازدواج بودم زندگی کردن رو در ازدواج و صاحب خانواده و بچه دار شدن می دیدم و الان هم با اینکه همه اون چیزهایی که از خانواده دار شدن می خواستم دارم بعضی موقع دچار همین اضطراب و افسردگی و ... می شم اما در اوج گرفتاری و خستگی باز هم همین در کنار دخترک و همسرم بودن هست که به من آرامش می دهد و امید برای ادامه زندگی رو میسر می کند .

√ بهر حال خواه و ناخواه ایرانی هستیم ، بعضی موقع فکر می کنم خدا هر کسی رو که دوست نداشته تو این سرزمین به دنیا آورده سرزمینی که همیشه مورد تاراج بوده و اونهایی رو هم که دوست داشته تو اروپا و آمریکا حتی بعضی اوقات به کشورهای آفریقایی هم حسودی می کنم ، از زندگی خارج خانواده هم انتظار زیادی ندارم، در یه محیط آروم و امن و بدون استرس زندگی کردن به نظر شما انتظار زیادیه ؟

√ این مشکلات و اوضاع و احوال برای دختران دو چندان شده به دور و بر خود که نگاه کنید می بینید که حداقل از چهار پنج سال پیش ازدواج مخصوصا" برای دختران خیلی سخت تر شده ، حتی دختران تحصیل کرده زیبا هم روی دست پدر و مادرشان مانده اند و پسرانی که شاید از نظر فرهنگی و اقتصادی و تیپ خیلی پایین تر از آنها هستند به آنان فخر می فروشند پسرهایی هم که تیپ درست حسابی دارند دنبال دخترهای سطح پایین هستند که اکثرا" به خاطر این انتخاب با خانواده هایشان درگیر هستند !! در کل سن ازدواج بالا رفته پسرها تن به ازدواج نمی دهند و برای همین دخترها رو هم کسی نیست که بگیره !!

√ پیشنهاد برادرانه ای برای دخترهایی دارم که قصد ازدواج دارند اما موردی پیدا نمی شه !! الان برای ازدواج با کیس مورد نظر باید کمی از خم ابرو و گوشه چشم مایه بگذارید که اونهایی که باید ببخشید خر بشوند جز با این روش دم به تله نمی دهند ! دیگر کلاس گذاشتن و ژست گرفتن و ابرو بالا انداختن مثل قدیم افاقه نمی کند که اگر با این روشهای سنتی قصد ازدواج داشته باشید یا باید بروید تا مقطع فوق دکترا تحصیل کنید یا هی به مامان جونتان غر بزنید ...

√ حالا یکی باز هم پیدا می شه می گه چرا غر می زنی ؟ مگه می شه تو این جامعه زندگی کرد و غر نزد حداقل آدم اینطوری یه خورده آروم می شه ....

Labels: اجتماعی